Prędkość osiągana na stokach jest dla narciarzy symbolem wolności i niezależności. Nic więc dziwnego, że miłośników zimowego szaleństwa z roku na rok przybywa coraz więcej. Jak na przestrzeni lat rozwinęło się narciarstwo dla osób niepełnosprawnych? Dlaczego jest to sport dla każdego? Przekonaj się sam!
Światowa liga
Pierwsze udokumentowane zawody niepełnosprawnych narciarzy odbyły się w 1984 roku, w Badgastein i wzięło w nich udział 17 uczestników. Od tamtego czasu wiele zmieniło się w dziedzinie organizowania zawodów i paraolimpiad, które cieszą się niesłabnącą popularnością. Wpłynęła ona także na rozpowszechnienie narciarstwa rekreacyjnego wśród osób niepełnosprawnych.
Jak wyglądają zawody od kuchni?
Obecnie przeprowadzane na paraolimpiadzie konkurencje dzielą zawodników na narciarzy: siedzących i stojących. Zawodnikami stojącymi są osoby poruszające się na jednej narcie i z dwoma kulonartami (tzw. 3tracking) lub dwóch nartach i dwóch kulonartach (4tracking). Kategoria ta obejmuje również osoby niewidome, które prowadzi przewodnik za pomocą głosu.
Z kolei narciarstwo siedzące polega na zjeżdżaniu z trasy na specjalnym siedzisku wyposażonym w jedną lub dwie narty, podparte dwiema kulonartami. Dla wszystkich zawodników został opracowany system, który wylicza czas zjazdu uwzględniając przy tym stopień ich niepełnosprawności.
Narciarstwo dla niepełnosprawnych miłośników zimy
Oferta dla osób niepełnosprawnych jest specjalnie zmodyfikowana tak, by technika jazdy pozwalała osiągać uczestnikom jak najlepsze efekty. Program różni się w zależności od stopnia niepełnosprawności i wieku. Do szkółek przyjmuje się zazwyczaj dzieci powyżej piątego roku życia. Na czas szkolenia indywidualnie dobierany jest sprzęt, który pozwoli jak najlepiej rozwinąć umiejętności uczestnika. Dzięki temu pod koniec szkolenia, osiągają oni różny stopień samodzielności, co przyczynia się do większej radości czerpanej z jazdy.
Stopnie wtajemniczenia, czyli jak być lepszym narciarzem?
Jak na każdych zajęciach, na szkoleniach obowiązuje podział na poziom zaawansowania. Dla początkujących głównym celem jest oswojenie się ze sprzętem, śniegiem i prędkością. Natomiast grupa średnio zaawansowana i zaawansowana może liczyć na przybliżenie technik jazdy, które gwarantują na stoku bezpieczeństwo i osiągnięcie pełnej niezależności na różnych trasach.
W Polsce w 2007 roku pod Jelenią Górą ruszyła pierwsza szkółka przeznaczona dla narciarzy siedzących. Od tego czasu oferta aktywnego wypoczynku dla osób niepełnosprawnych znacząco się poszerzyła i dostępna jest w każdych większych punktach rekreacyjnych.
